Case-studies

Van lege ruimte tot levendige organisatie: Noëlles reis bij Tzu

“Toen ik begon als operationeel manager bij Tzu, was er… eigenlijk niets. Geen logo, geen bankrekening, geen kantoorinrichting, zelfs geen e-mailadres.” Alleen een idee, en het vertrouwen om daar iets van te maken; voor Noëlle was het haar eerste werkdag bij Tzu. Waar ze eerder werkte voor bedrijven die draaiden als goed geoliede machines, stapte ze hier een lege ruimte binnen, klaar om te beginnen.

“Ik heb de eerste zes weken op een bank gezeten, omdat er nog geen bureau was. Toch voelde het meteen als iets bijzonders. Het contrast kon bijna niet groter: ik kwam uit een mega-organisatie waar alles strak was uitgestippeld en waar je geacht werd opgelegde taken uit te voeren. En toen zat ik ineens naast de oprichter van Tzu en mochten we samen aan de slag. Hij is echt de visionair met veel ideeën, sterk in onder andere communicatie en het ophalen van investeringen. Ik ben juist meer van het uitvoeren en aanpakken: structuur aanbrengen, dingen regelen, lijnen uitzetten. We vulden elkaar daarin heel goed aan.”

Klinkt als een flinke sprong in het diepe. Wat voor bedrijf moest dit eigenlijk gaan worden?

“Bij Tzu werken we aan het ontwikkelen van een gepersonaliseerde aanpak om kanker gerichter te kunnen behandelen. Een groot gedeelte van de kankerpatiënten overlijdt niet aan zijn/haar primaire tumor, maar aan de uitzaaiingen, de metastasen. De meeste behandelingen worden echter nog steeds gebaseerd op een biopt uit de oorspronkelijke tumor. De samenstelling hiervan is echter niet volledig representatief voor de metastasen. Het kan zomaar dat de kankerceltypen die uiteindelijk verantwoordelijk zijn voor de metastase niet in dit biopt zaten.”

En Tzu wil dat dus anders doen?

"Precies. We richten ons op de tumorcellen die zich verplaatsen via de bloedbaan, de zogenaamde circulerende tumorcellen. Met nieuwe technologie kun je een aantal van deze cellen letterlijk uit het bloed ‘uitvissen’. Dat is heel precies werk: het gaat om één cel op miljoenen. Maar als je er enkelen geïsoleerd hebt, kun je de genetische en moleculaire eigenschappen in kaart brengen, en zo een duidelijker beeld krijgen van de samenstelling van de metastase. Op basis van deze resultaten zal er vervolgens per patiënt/tumor een rapport worden opgesteld. Het idee is dat je met die informatie gepersonaliseerde therapie kunt bieden aan kankerpatiënten.”

En wat doe jij inmiddels allemaal binnen Tzu?

“Ik ben verantwoordelijk voor álle operationele zaken binnen Tzu. Van HR en financiën tot het beheren van onze kantoor- en labruimtes, juridische zaken en stakeholderrelaties. Ook krijg ik de kans om mee te denken over de koers van het bedrijf en strategische vraagstukken. Klinkt groot, en dat is het ook soms, maar in de praktijk betekent het vooral: zorgen dat alles draait en het verbeteren. Van het aannemen van nieuwe collega’s tot het opzetten van de financiële administratie, en het opstellen van een meerjarenbegroting en de arbeidsvoorwaarden. Al die processen mocht ik vormgeven.”

Kende je deze wereld al toen je begon?

“Nee, totaal niet. Ik had geen ervaring met biotech of kankeronderzoek. Ik kwam binnen in een wereld waar ik weinig van wist, terwijl iedereen om mij heen daar jaren voor heeft geleerd. Dat was soms wel even schakelen. In het begin legde ik mezelf de druk op om inhoudelijk alles te begrijpen, maar al snel besefte ik: dat is simpelweg niet realistisch. En gelukkig verwachtte niemand dat ook van mij. Iedereen is bovendien heel behulpzaam – ik mag altijd vragen stellen of meekijken in het lab. ‘Wat doet dit apparaat eigenlijk?’ of ‘Wat zijn de basisbeginselen van bio-informatica?’, dat soort dingen.”

Was het dan niet extra spannend om, naast het starten met weinig inhoudelijke kennis, ook iets te moeten starten zonder een duidelijk kader?

“Ja, heel. Het was trial and error. Ik weet nog dat ik in mijn eerste week de verkeerde domeinnaam had aangevraagd en me daar zó schuldig over voelde. Ik vond het heel zonde van die paar tientjes. Ik merkte dat ik nog bang was om fouten te maken.”

Wat zijn je leerpunten geweest?

“Nu kan ik denken: ach, dat kan gebeuren. Ik sta veel steviger in mijn schoenen dan in het begin. Eerder kon ik lang wikken en wegen over bijvoorbeeld het bepalen van een salaris. Hoeveel onderzoek moet je doen? Natuurlijk wil je een gedegen berekening maken om het goed te onderbouwen, je kunt namelijk niet zomaar met een nattevingerbedrag aankomen. Maar je hoeft ook niet drie uur te scrollen op LinkedIn of een Excel van vijf tabbladen vol te zetten. Ik ben daar veel daadkrachtiger in geworden en ik weet beter de balans tussen snelheid en nauwkeurigheid te vinden. Wat het extra uitdagend maakte, was dat ik in het begin veel op mezelf aangewezen was. Omdat het bedrijf nog zo klein was, had ik niet echt een sparringsmaatje. Toen ik bijvoorbeeld een website in elkaar moest zetten, had ik geen idee waar ik moest beginnen. We moesten veel wielen zelf uitvinden. Later kwam er wat meer rust in de organisatie. Dat vond ik gek genoeg soms lastig. Ik had nog steeds de neiging om alles in een hoog tempo te blijven doorduwen, terwijl de situatie daar op dat moment niet om vroeg. Inmiddels heb ik geleerd dat het ook oké is als dingen wat stabieler zijn, want voor je het weet staat er weer een chaotische periode voor de deur.

Daarnaast ben ik veel beter geworden in het uitspreken van mijn mening. In het begin hield ik ideeën voor me en kon ik heel zenuwachtig zijn als ik een lastig gesprek moest voeren. Dit heb ik aangepakt tijdens coachingsessies met Stefan. Nu voelt het veel vertrouwder om dat soort dingen wél te doen, en het mooie is dat dit ook is doorgetrokken naar mijn privéleven. Het begon eigenlijk op werk, maar het effect voelde ik uiteindelijk overal.”

Wat deed je toen je het even niet wist of vastliep?

“Door het gewoon te doen! Negen van de tien keer komt het toch wel op zijn pootjes terecht. Ik leerde gaandeweg wat wel en niet werkte, door te proberen, bij te sturen en opnieuw te proberen. Het was echt learning by doing in plaats van learning by example.”

Wat geeft je energie in deze opdracht?

“De snelheid waarmee beslissingen worden genomen, dat is echt iets wat bij een start-up hoort en waar ik enorm van opbloei. Afgelopen woensdag hoorden we dat er een groot deel van een verdieping vrij kwam in Matrix ONE, en dezelfde dag zijn we gaan kijken. Een dag later lag het contract al klaar; twee weken daarna waren we over en hadden we een compleet nieuw kantoor met twee keer zoveel ruimte. Er wordt snel geschakeld, nieuwe ideeën worden meteen opgepakt, en er is veel ruimte om initiatief te nemen.

Wat ook enorm helpt, is het vertrouwen dat ik vanaf dag één van m’n collega’s, Wigard en Ronald, kreeg. Ik besef me goed dat het een hele bijzondere kans is om vanaf het begin zoveel vrijheid én verantwoordelijkheid te krijgen. En die combinatie, samen met de afwisseling in mijn werk, geeft me energie.”

Wat zou je de lezer willen meegeven?

“Het klinkt misschien cliché, maar: sta open voor alles. Voor nieuwe rollen, onverwachte situaties, coachinggesprekken... Er komt vanzelf iets in beweging. Zelf had ik maar liefst vijf coachingsessies nodig voordat ik eindelijk echt met Stefan, mijn coach bij YC, durfde te praten en delen en ik ben heel blij dat ik die drempel over ben gegaan. Ik vond het doodeng, maar uiteindelijk vind je je weg, en helpt het je verder.

Maak het vooral niet te zwaar voor jezelf. Je hoeft niet alles meteen perfect te doen. Als je later terugkijkt, kun je vaak veel milder naar jezelf zijn. Zolang dat het perspectief is dat overheerst, zit je goed.”

Ruim anderhalf jaar na haar start ontving Noëlle me in de lobby van een gebouw vol jonge labs en start-ups. We dronken iets; ze lachte en vertelde. Daarna laat ze me Tzu’s eigen kantoor en lab zien, de plek die ze zelf heeft opgebouwd. Niet alleen het bedrijf heeft vorm gekregen, maar ook zijzelf. Van een lege ruimte zonder tafel naar een organisatie in beweging, en een rol waarin ze volledig op haar plek is. Geen grootse woorden, geen opsmuk. Alleen een idee, een kans, en iemand die het gewoon is gaan doen.

En dat is precies wat blijft hangen als je de deur weer achter je dichttrekt.


Geschreven door Savina Veesaert - Trainee Talent Program